ماه برگزیده خدا
ماه خدا و ماه بنده خدا، بار دیگر نیاز مخلوق است در برابر
غنای خالق و عجز عابد است و بخشش بی دریغ معبود.
روزه، چه ارتباط عجیبی می آفریند! در برابر جبروتش زانو می زنی،
قلب می تپد و قفس چشم، پرنده اشک را می رهاند؛
آن گاه، شبنم حسی عجیب در پیشگاه معبود می چکد و
احساس می کنی عاشقی را درک کرده ای.
وقتی جسم آرام می گیرد، روح در تکاپوست و روزه، مجال تصفیه
روح است تا برای داشته ها و نداشته هایش برنامه ریزی
کند و قلعه قلب زیبایی، به همت او فتح شود.
ثانیه های آن را باید دریافت؛ وقتی نفس های روزه دار
تسبیح است و خوابش عبادت.
